การขายอาหารริมทาง
ก็เป็นอีกหนึ่งช่องทางสำหรับการค้าขายอาหารที่มีเอกลักษณ์เฉพาะคือทำเลที่ตั้ง โดยร้านอาหารนั้นจะตั้งขายอยู่ริมทาง ซึ่งมีรถยนต์สัญจรผ่านไปมา อาหารริมทางแตกต่างจากธุรกิจร้านอาหารและร้านอาหารในศูนย์การค้า ร้านอาหารริมทางจะแฝงไว้ด้วยความเรียบง่าย ไม่หรูหรา สบาย ๆ แต่อาหารริมทางเหล่านี้ก็สามารถสร้างรายได้มากมายอย่างเหลือเชื่อ เพราะคนจำนวนมากนิยมทานอาหารตามร้านขายอาหารริมทางเหล่านี้ วันนี้เราจึงนำเทคนิคการขายมาฝากสำหรับใครที่กำลังมองหาวิธีที่เพิ่มยอดขายให้มากขึ้น
ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักร้านขายอาหารริมทางกันสักนิดพวกร้านอาหารรถเข็นหรือแผงลอยที่ตั้งขายอยู่ริมทางหรือข้างถนนที่เป็นเส้นทางสัญจรผ่านไปมาของรถยนต์จำนวนมากมีทั้งอาหารเช้าและอาหารช่วงเย็นไปจนถึงดึกแถมยังมีให้เลือกหลากหลายเมนู เช่น ผัดไท หอยทอดก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ข้าวมันไก่ ข้าวแกง และอื่น ๆ อีกมากมายจนเลือกไม่ถูกเลยว่าจะทานอะไรดี ร้านอาหารริมทางถือเป็นเสน่ห์ของกรุงเทพมหานครเลยก็ว่าได้เพราะมีรสชาติที่อร่อยเมื่อเทียบกับร้านอาหารหรู ๆ บางแห่งที่สำคัญคือราคาถูกจึงได้รับความนิยมทั้งคนไทยและชาวต่างชาติทำให้สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำตั้งแต่หลักหมื่นไปจนถึงหลักแสน
เทคนิคขายดี
การขายอาหารริมทางก็ต้องมีเทคนิคในเรื่องของการขาย เพราะไม่ใช่ว่าทุกร้านจะประสบความสำเร็จทั้งหมด เราไปดูกันเลยว่ามีเทคนิคอะไรบ้าง
ทำเลดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
ทำเลถือเป็นกุญแจสำคัญ ดังนั้นควรใส่ใจเป็นอันดับแรกเลยก็ว่าได้ โดยเลือกทำเลที่มีรถยนต์สัญจรผ่านไปมาจำนวนมาก ที่สำคัญต้องมีที่จอดรถที่สามารถซื้อได้ง่าย ไม่ใช่ริมทางห้ามจอด หรือหาที่จอดได้ลำบากยากยิ่ง และถ้าหากจะขายบนที่ห้ามจอดจริง ที่ตรงนั้นต้องเป็นแหล่งคนหรือเป็นย่านคนเดิน ที่มีคนเดินพลุกพล่านอยู่แล้ว ที่ไม่ต้องง้อรถยนต์แวะจอดซื้อก็ได้ รับรองว่าจะทำให้ขายดิบขายดีอย่างแน่นอน
เมนู
นอกจากทำเลที่ตั้งแล้วการขายอะไรก็เป็นโจทย์ที่สำคัญไม่แพ้กัน เพราะสิ่งที่เราจะขายนั้นต้องสอดคล้องกับกลุ่มคนตรงนั้นด้วย ยกตัวอย่างถ้าหากเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว ควรเจาะจงไปที่เมนูขึ้นชื่อของบ้านเราที่นักท่องเที่ยวรู้จักและให้ความนิยม อย่างเช่น ผัดไท ส้มตำ เป็นต้น หรือใกล้แหล่งที่อยู่อาศัย ให้เจาะจงเมนูที่คนไทยนิยมทานในชีวิตประจำวัน อย่างพวกก๋วยเตี๋ยว ข้าวมันไก่ ลาดหน้า เป็นต้น ส่วนผัดไทนั้นสามารถขายได้ทุกที่ทั้งขายให้คนไทย และขายให้ชาวต่างชาติ
คู่แข่งในพื้นเดียวกัน
การเลือกที่จะขายอะไรนั้นอย่าลืมคำนึงเรื่องของคู่แข่ง พยายามอย่าขายของที่คนอื่นขายอยู่ก่อนแล้ว เพราะจะทำให้เกิดการแย่งลูกค้ากันได้ แต่ถ้าหากหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็ให้คำนึงถึงความเอื้ออารี ไม่ขายตัดราคากัน ไม่แย่งลูกค้า ไม่ให้ร้ายคู่แข่ง และหันกลับมาพัฒนาฝีมือตนเอง ดูแลความสะอาด ใส่ใจผู้บริโภค หาวิธีมัดใจลูกค้าดีกว่าไปเสียเวลาแย่งลูกค้ากับคู่แข่ง
ราคาที่เหมาะสม
ราคายังคงเป็นเทคนิคสำคัญในการค้าขายอยู่เสมอเพราะผู้คนที่ทานอาหารริมทางส่วนใหญ่มักจะดูราคาก่อนเป็นอันดับต้น ๆ ดังนั้นการตั้งราคาขายควรแตกต่างจากร้านอาหารหรือร้านในห้างฯ แต่ก็ขึ้นอยู่กับประเภทและชนิดของสินค้าที่ขายด้วย ดูราคากลางและบวกเพิ่มกำไรแบบพองาม ตั้งราคาให้สมเหตุสมผลกับสินค้าที่ขาย
เทคนิคเรียกลูกค้า
มาถึงเทคนิคการเรียกลูกค้ากันบ้าง ร้านอาหารริมทางถ้าหากคิดจะเรียกลูกค้าให้เข้ามาก็ต้องใช้องค์ประกอบหลายอย่างด้วยกัน ได้แก่
ป้ายชื่อร้านต้องชัดเจน
การเปิดร้านอาหารริมทางนั้นต้องเรียกทั้งคนที่เดินและบางร้านก็อาจจะต้องเรียกรถยนต์ให้แวะหรือจอดซื้อ ดังนั้นป้ายชื่อร้านต้องชัดเจน ตัวใหญ่ อ่านง่าย ที่สำคัญควรระบุเมนูที่ขายให้ชัดเจนว่าที่ร้านขายอะไร ป้ายชื่อร้านต้องติดไฟให้สว่างเห็นแล้วอ่านได้ง่ายด้วย
แสงไฟร้านต้องสว่าง
เมื่อป้ายชื่อร้านต้องชัดเจนแล้ว ร้านเองก็ต้องจัดไฟให้สว่าง โดยการติดไฟให้เหมาะสม เพื่อให้เห็นองค์ประกอบร้าน เช่น หม้อต้ม กระทะผัด ตู้กระจก และวัตถุดิบที่จัดวางอยู่ในตู้ เพราะความชัดเจนมีผลมากต่อการเรียกลูกค้าให้เข้ามาซื้อของที่ร้าน
ราคาตัวใหญ่ ๆ
ป้ายชื่อร้านและข้อความที่บอกว่าขายอะไรจะต้องชัดเจนแล้ว ราคาที่ขายก็ต้องตัวใหญ่และชัดเจนด้วยเช่นกัน เพื่อให้รถยนต์ที่ขับผ่านตัดสินใจแวะซื้อได้ถูก ควรเขียนช่วงราคาระบุเอาไว้ชัดเจนทั้งราคาเริ่มต้นและราคาสูงสุดของร้าน เช่น 35-40 บาท เป็นต้น
ตราการันตีของร้านใส่ไปให้หมด
เป็นอีกหนึ่งเทคนิคสำหรับการเรียกลูกค้านั้นก็คือการใส่ตราการันตีความอร่อยทั้งหลาย ซึ่งควรใส่ไว้ในป้ายชื่อร้าน ตัวใหญ่ ๆ ให้เห็นชัดเจน เพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อของลูกค้า
กลิ่นหอมที่เย้ายวนใจ
ร้านอาหารริมทาง มักมีการปรุงอาหารกันสด ๆ ซึ่ง “กลิ่น” มีผลมากต่อการเรียกลูกค้ามาก เพราะเวลาที่เราเดินผ่านร้านอาหารริมทางแล้วอยู่ดี ๆ ก็รู้สึกหิว รู้สึกอยากทานสิ่งนั้นขึ้นมาดื้อ ๆ ทั้งที่ไม่ได้วางแผนมาก่อน ก็มาจากกลิ่นของอาหารที่กำลังทำอยู่นั้นแหละ ซึ่ง”กลิ่น”เป็นตัวเรียกร้องความสนใจนั่นเอง หากเป็นไปได้ควรจัดวางพัดลมให้มีการพัดโบกกลิ่นขณะปรุงอาหารให้โชยไปในจุดที่คนเดินผ่าน
จัดร้านให้สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย
เพราะว่าร้านอาหารริมทางจะมีครัวที่โดดเด่นอยู่หน้าร้าน ไม่เหมือนกับร้านอาหารที่ครัวจะอยู่ด้านใน ดังนั้นควรจัดวางวัตถุดิบต่าง ๆ ให้เป็นระเบียบ เพราะลูกค้าจะสามารถมองเห็นได้ทั้งหมด การจัดร้านที่สะอาดและเป็นระเบียบสำคัญมากต่อการตัดสินใจซื้อ
จุดเด่นและจุดด้อยของอาชีพ
จุดเด่น
- สามารถเข้าถึงได้ง่าย เป็นร้านตั้งริมข้างทางพร้อมเก้าอี้นั่ง ไม่ต้องมีประตูหรือว่าพนักงานคอยต้อนรับเหมือนกับร้านร้านอาหาร อีกทั้งยังตัดสินใจได้ง่าย ทำให้การซื้อขายคล่องตัว บรรยากาศสบาย ๆ สอดคล้องกับชีวิตประจำวัน ทำให้เกิดการซื้อซ้ำง่ายกว่าการเปิดร้านอาหาร
- ราคาถูก อยู่ในงบประมาณที่สามารถเอื้อมถึงได้ทุกชนชั้นอาชีพ
- เลือกเวลาทำงานได้ เราสามารถจัดสรรเวลาในการเปิดร้านได้ตัวเองเลยว่าจะขายในช่วงใด ไม่จำเป็นต้องขายตลอดทั้งวันขึ้นอยู่กับประเภทของอาหารนั้น ๆ ด้วย
- ค่าเช่าที่ไม่แพง จะมีราคาที่ถูกกว่าการที่ขายตามแผงในตลาด เงื่อนไขและค่าธรรมเนียมผูกมัดไม่เยอะ แถมบางทำเลอาจไม่มีค่าเช่าที่เลย
- กลุ่มลูกค้าหลากหลาย เป็นที่ต้องการของทุกเพศทุกวัย ด้วยความที่บ้านเรานิยมเดินจับจ่ายซื้อของกันตามริมทาง ตลาดนัด บวกกับรสชาติของอาหารอร่อย บางร้านสะสมชื่อเสียงมาหลายปี ส่งต่อกันรุ่นสู่รุ่น และที่สำคัญมีราคาถูก จึงทำให้อาหารริมทางยังคงขายได้และขายดีต่อเนื่อง
จุดด้อย
- เป็นอะไรที่เหนื่อย เพราะต้องขนข้าวขนของทุกวัน ไม่มีร้านหรือที่เก็บของแบบร้านอาหารที่สามารถ เปิด–ปิด ร้านได้เลย ทำให้การเปิดปิดร้านแต่ละครั้งใช้เวลาค่อนข้างมาก ถือเป็นจุดด้อยในการเปิดร้านอาหารริมทาง
- ปัญหาด้านสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อยแบบไม่ทันตั้งตัว อาจไม่เอื้ออำนวยในการเปิดร้านขายของริมทาง โดยเฉพาะในช่วงฝนตกหนัก ข้าวของอาจเสียหายได้ ทำให้ลูกค้าเลือกที่จะไปซื้อตามซุปเปอร์มาร์เก็ตแทนที่จะมาเดินลุยน้ำ ลุยฝน
- ต้นทุนไม่คงที่ บางครั้งวัตถุดิบที่ใช้อยู่เป็นประจำก็มีราคาขึ้นลงต่างกัน ช่วงที่ต้นทุนของด้านวัตถุดิบได้ปรับราคาขึ้น แต่เรายังคงต้องขายในราคาเดิม เพื่อรักษาฐานลูกค้าเอาไว้ ก็ต้องแบกรับต้นทุนที่เพิ่มขึ้นในส่วนนี้
*หมายเหตุ* รูปภาพที่ใช้เป็นเพียงสื่อประกอบบทความเท่านั้น
